waktu maghrib mengingatkan saya kembali di hari kejadian saya melihat ular yang bukan ular sebenar..
saya fobia menyikat rambut memandang cermin pd waktu ini..saya akan sikat dan pandang..tp tanpa melihat keadaan sekeliling bilik melalui cermin tersebut..
saya mengaku..saya sedang berangan waktu tu..tipu la korang tak berangan waktu kecik dulu..umur pun baru masuk sekolah rendah agaknya..sambil sikat rambut sambil berangan..tibe2, nampak ular sedang melilit bantal tempat saya tido..panik!keluar menjerit memanggil ayah dan sekembali ye, tak ada apa pun di ctu..malah satu bilik digeledah..sisik ular pun tidak ada..
kerana masih lg takut..ayah memanggil tok imam dtg ke rumah..dan..penerangan diberi kepada kami..sesuatu dah terperangkap dlm rumah kami..dan die dah menjadi lemah menyebabkan die menukarkan diri ye kepada ular supaya dapat dilihat kita..
tapi kenapa saya yg nmpak?sbb saya berangan depan cermin waktu maghrib?haha..
saya dah tak berangan depan cermin..malah lebih selesa menyikat rambut tanpa memandang cermin..melainkan ada org lain dlm bilik tu sekali..
6 comments:
akak takut pandang cermin waktu malam...lebih2 lagi dengan lampu tertutup...huhu
bolehlah ajak tengok citer khurafat lepas ni hehe..
jemput sini yer
blog Matdin
@kak yus:btul2..mmg seram pun pndg cermin mlm2..huhu
@matdin:erk..saya tgk wayang ngan encik BF je..hiihi..
tak suka tengok cermin lama2....nanti ada sahaja yang tak kena walhal ok jer....huhu
@sandra:haha..kena pandang sekali imbas je la mcm tu~
Post a Comment